ETEN EN DRINKEN IN INDONESIE...
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Els
24 Februari 2012 | Indonesië, Senggigi
Daar valt niet zo heel veel over te zeggen, maar het hoort er wel bij.
In een restaurant krijg je bestek en in een warung (eethuisje) vraag je erom.
Vaak eet je met je handen en wel met je rechterhand.
(met je linkerhand veeg je je achterste af op het toilet, dus die hand is altijd een ondergeschoven kindje.)
Voor mij is dat lastig want ik ben links, eten met mijn rechterhand is voor mij onbegonnen werk en ik overtreed deze regel dan ook met regelmaat wil ik niet in een enorme knoeipartij eindigen.
In een Beruga zit je op de berig bodem iets van de vloer af, bij voorkeur met je benen onder je getrokken, ook dat is voor ons niet makkelijk. Als je benen recht voor je uit steekt kunnen anderen je voetzolen zien en dat is "not done".
In een Beruga gaan Frits en ik dus ieder tegen een hoekp aal zitten met onze benen over de rand, maar op de grond in kleermakerszit...das war einmal ! :-( dus weer een overtreding.
Gelukkig hebben we hier het voordeel dat ik al heel oud ben en Frits is al stokoud, dus het wordt ons vergeven.
De Indonesiërs vinden het geweldig als je hun gast bent maar zullen niet eten als jij eet dat gebeurt pas als de gast weg is.
Eten is voor de Indonesiër nog belangrijker dan thee voor de Engelsen :-)
Als je wordt uitgenodigd bij Indonesiërs dan kom je niet voor een bakkie zoals bij ons, nee je komt altijd eten, blijft er eten over dan wordt het ingepakt en krijg je het mee, hoe arm mensen ook zijn, iedereen heeft kleine plastic schaaltjes( disposible) en een niet nietmachientje om de bakjes dicht te nieten en een zwart plastic zakje om alles mee te geven.
Laatst vroeg ik aan een van de meisjes van het hotel waarom je eten meekrijgt, die zei toen, je krijgt ieder je eigen blad en eet je dat niet op dan krijg je het mee want het is van jou.
Wij hebben alles natuurlijk meegenomen maar het aan onze chauffeur meegegeven, die was er dolblij mee.
Er is een hele lange straat op weg naar Mataram -de Jalan UdaJana- dat is DE plek waar gezinnen en jongelui naar toe gaan om te eten, er liggen overal stukjes dunne vloerbedekking (zoiets als je bij ons op het balkon legt een soort vilt) daarop ga je zitten op de grond je bestelt je eten en thee, dat komen ze brengen en je diner staat klaar. De saté Bulayak is daar het beroemdst. En de plakrijst gerold in cocosbladeren .
Als je eten gaat halen in een warung, dan scheppen ze dat op een bananenblad en vouwen dat dicht, papier eromheen, elastiekje en meenemen.
Drinken (minum) is hier geen ritueel, alcohol is voor de toeristen en niet- moslims en heel erg duur. Een fles wijn, voor die prijs kan een Indonesiër ruim 2 -3 weken eten.
Thee, kelapa muda, water is het meest gangbare, soms een biertje, maar dat is net zo duur als een hele maaltijd in een restaurant en drie x de prijs van een maaltijd in een warung. Die keus is dus snel gemaakt...
In een restaurant krijg je bestek en in een warung (eethuisje) vraag je erom.
Vaak eet je met je handen en wel met je rechterhand.
(met je linkerhand veeg je je achterste af op het toilet, dus die hand is altijd een ondergeschoven kindje.)
Voor mij is dat lastig want ik ben links, eten met mijn rechterhand is voor mij onbegonnen werk en ik overtreed deze regel dan ook met regelmaat wil ik niet in een enorme knoeipartij eindigen.
In een Beruga zit je op de berig bodem iets van de vloer af, bij voorkeur met je benen onder je getrokken, ook dat is voor ons niet makkelijk. Als je benen recht voor je uit steekt kunnen anderen je voetzolen zien en dat is "not done".
In een Beruga gaan Frits en ik dus ieder tegen een hoekp aal zitten met onze benen over de rand, maar op de grond in kleermakerszit...das war einmal ! :-( dus weer een overtreding.
Gelukkig hebben we hier het voordeel dat ik al heel oud ben en Frits is al stokoud, dus het wordt ons vergeven.
De Indonesiërs vinden het geweldig als je hun gast bent maar zullen niet eten als jij eet dat gebeurt pas als de gast weg is.
Eten is voor de Indonesiër nog belangrijker dan thee voor de Engelsen :-)
Als je wordt uitgenodigd bij Indonesiërs dan kom je niet voor een bakkie zoals bij ons, nee je komt altijd eten, blijft er eten over dan wordt het ingepakt en krijg je het mee, hoe arm mensen ook zijn, iedereen heeft kleine plastic schaaltjes( disposible) en een niet nietmachientje om de bakjes dicht te nieten en een zwart plastic zakje om alles mee te geven.
Laatst vroeg ik aan een van de meisjes van het hotel waarom je eten meekrijgt, die zei toen, je krijgt ieder je eigen blad en eet je dat niet op dan krijg je het mee want het is van jou.
Wij hebben alles natuurlijk meegenomen maar het aan onze chauffeur meegegeven, die was er dolblij mee.
Er is een hele lange straat op weg naar Mataram -de Jalan UdaJana- dat is DE plek waar gezinnen en jongelui naar toe gaan om te eten, er liggen overal stukjes dunne vloerbedekking (zoiets als je bij ons op het balkon legt een soort vilt) daarop ga je zitten op de grond je bestelt je eten en thee, dat komen ze brengen en je diner staat klaar. De saté Bulayak is daar het beroemdst. En de plakrijst gerold in cocosbladeren .
Als je eten gaat halen in een warung, dan scheppen ze dat op een bananenblad en vouwen dat dicht, papier eromheen, elastiekje en meenemen.
Drinken (minum) is hier geen ritueel, alcohol is voor de toeristen en niet- moslims en heel erg duur. Een fles wijn, voor die prijs kan een Indonesiër ruim 2 -3 weken eten.
Thee, kelapa muda, water is het meest gangbare, soms een biertje, maar dat is net zo duur als een hele maaltijd in een restaurant en drie x de prijs van een maaltijd in een warung. Die keus is dus snel gemaakt...
-
24 Februari 2012 - 03:48
Wim:
En alweer leuke en mooie sfeervolle foto's Els!
JIJ *knipt* wat af van dag tot dag. Krijg er langzamerhand gewoon trek van..;-)
Ik denk er sterk over om strakkies een paar satehtjes te gaan makkannen.
(Oeps...uit een pakkie Els ;-)..)
Geinig vooruitzicht voor a.s. Zaterdagavond: Kreeg een uitnodiging van mijn 1e jeugdliefde (ruim 55 jaar geleden..!) om een bakkie/glasie te komen doen. We hebben weer contact gehad via Facebook en vorig jaar elkaar een keer gezien in Leidschenhage. Best wel gezellie. Zal een mooie ruiker meenemen, narcissen natuurlijk, want dat heeft alles te maken met mijn personality..:-D..!
Ja Ja...dit onder het motto; Ken Uzelven!
Nàh, zal ik toch vervroegd een doesje motte pakken, 't-is niet anders...
-
24 Februari 2012 - 04:10
Inge:
Net thuis van een geboorte, ben een weinig uitgeput, mooie foto's weer Els en een informatief verhaal ( wat heel belangrijk is hieruit spreekt slechts eigen ervaring en geen internet Knip/lijmwerk) goed gedaan hoor.
Plezant om dit alles te lezen, ge steekt er allicht wat van op. Voldoende onbekende zaken !
Wim, ge zou een eigen site moeten openen, u hebt geen enkel vertelprobleem :-) en ge behoeft geen onderwerp te schuwen ;-) -
24 Februari 2012 - 04:33
Wim:
Goeiemorgen Inge en gefeliciteerd met jouw zoveelste boreling. Nou, nou..je zult er je handen wel aan vol hebben. Volgens mij kun je inmiddels wel riant leven van alle kinderbijslag...:-)..!
Of kennen ze dat niet in Denemarken..?
Een eigen site openen....Néé dus, want daar ben ik te lui voor. Ik *lift* liever mee met Els, da's wel zo makkelijk..;-)..!
Nàh, vlij jij je maar soepeltjes terneder in je slaapmeubel..Truste Inge! -
24 Februari 2012 - 06:32
Wim:
Is goed Chef! :-)
Ik had er al rekening mee gehouden hoor, wetend dat jullie er een boekje van gaan maken.
Have a nice day..! -
24 Februari 2012 - 08:22
Jo:
Zo ! die "ouwe" Spiek ziet er patent uit zeg ! ;-)
Heb je Ukki nog gezien ??
Hele leuke foto's hoor mam, wanneer kom je nu precies thuis?
KUS X -
24 Februari 2012 - 08:26
Constance:
Els, bedankt voor het informatieve leuke verhaal en de prachtige foto's. Het was weer smullen. -
24 Februari 2012 - 09:45
Els:
Jo, we komen 11 maart thuis zondag over twee weken en dan komen we 's avonds bij jou langs als dat goed is eerst slapen..:-)
Er stond een foutje in et verslag, bij de wijn, heb t aangepast. -
24 Februari 2012 - 09:46
Els Voor Constance :
Dan weet je vast wat voor als je meegaat. -
24 Februari 2012 - 11:15
Wim:
Zojuist hebben de artsen van friso een verklaring gegeven. Friso heeft ernstige hersenbeschading en heeft ook 50 minuten lang eeen hartstilstand gehad. Hij is nog niet uit coma gekomen en er wordt zelfs gevreesd dat hij nooit meer bijkomt. In het gunstigste geval kan het maanden tot jaren duren....!
Vreselijk!! -
24 Februari 2012 - 11:32
Els En Frits:
Echt heel erg ! Hij zelf merkt er niks meer van maar voor de koningin voor Mabel en voor de kinderen en de rest van de familie...
Je moet er niet aan denken als het je eigen kinderen zou betreffen ...
Hoe moeten ze zich voelen ...vreselijk !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
